İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun gözaltına alınması, ülke genelinde büyük bir tartışma yarattı. Kimi sokaklara döküldü, kimi sosyal medyada tepkisini gösterdi, kimi de olan biteni sessizce izledi. Ancak yaşanan olaylar, toplumda "dost kim, düşman kim?" sorusunu daha da karmaşık hale getirdi.
Sokaklarda eylemler düzenlenirken, yüzlerini maskeyle kapatan bazı gençlerin polise taş attığını, devlet malına zarar verdiğini gördük. Bunu "hak arayışı" olarak görenler de oldu, "vandallık" olarak nitelendirenler de.
Aynı şekilde, sosyal medyada olayları manipüle etmeye çalışan, kelime oyunlarıyla toplumu kutuplaştıranlar da eksik olmadı. Özgürlük mü, provokasyon mu?
Demokrasilerde halkın tepkisini göstermesi doğal bir haktır.
Ancak, protesto hakkı ile şiddet birbirinden ayrılmalıdır. Bir hak talep ederken, başkalarının haklarına zarar vermek ne kadar doğru? Kamu mallarını tahrip etmek, toplumsal huzuru bozmak gerçekten çözüm mü, yoksa bir provokasyonun parçası mı? Öte yandan, olaylara sadece sosyal medya üzerinden bakıp, sahadaki gerçekleri görmeden yapılan yorumlar da toplumu yanlış yönlendirebilir.
Provokasyon yapanların farkına varmadan onları destekleyenler, aslında farkında olmadan olayları daha da büyütenler olabilir. Kim dost, kim düşman? Bunca olayın arasında en zor olan, kimin gerçekten ülkenin iyiliğini düşündüğünü, kimin ise sadece kendi çıkarları için hareket ettiğini ayırt edebilmek. Düşman, bazen açıkça kendini belli eder; ancak dost, bazen en zor anlarda ortaya çıkar. Gerçek dostluk, toplumu kutuplaştırmak değil, birleştirmekle belli olur.
Gerçek bir özgürlük mücadelesi, şiddetle değil, fikirle kazanılır. Bugün Türkiye’nin ihtiyacı olan şey, yangına körükle gitmek değil, aklıselim ile hareket etmektir. Unutmayalım, kaostan kimse kazançlı çıkmaz. Ne sokakları yakıp yıkanlar, ne de sosyal medyada manipülasyon yapanlar bu ülkeye fayda sağlar. Asıl olan, hep birlikte sağduyuyu kaybetmeden geleceğe bakabilmektir. Mustafa Can
